مراسم رونمایی آلبوم‌های موسیقی «دلبر طناز» و «زنجیر گیسو» در مکتب‌تهران

 

مراسم رونمایی آلبوم‌های زنجیر گیسو ودلبر طناز، عصر روز یکشنبه 10 آبان ماه در مکتب‌تهران برگزار شد. این مراسم با حضور خواننده‌ی آلبوم زنجیر گیسو، آقای ابراهیم یوسفی‌نژاد، برگزار شد. خانم مینو افتاده یکی از سخنرانان این مراسم بودند که به دلیل بارندگی شدید و ترافیک شهری امکان حضور در مراسم را نیافت. مکتب‌تهران مراسم فوق را برای مراعات شرایط حضار و دیگر سخنرانانی که به موقع نرسیده بودند  با یک ساعت و نیم تاخیر آغاز کرد.

در ابتدای این مراسم سیاوش آریامنش آهنگساز و سرپرست گروه به همراه سعید حسین‌پور به اجرای سنتور و تنبک پرداختند.

سپس رضا مهدوی، مدیر مؤسسه‌ی راوی و نوازنده‌ی سنتور، صحبت کرد. ایشان ضمن تشکر از اجرای نوازندگان گفت که با شنیدن قطعات اجراشده، گویی به دهه‌ی شصت سفر کرده‌ است. ایشان به این نکته نیز اشاره کرد که فرامرز پایور با آثار بدیع خود توانسته شاگردان خوبی همچون سیاوش آریامنش را تربیت کند. شیوه‌ی اجرایی سیاوش آریامنش به گونه‌ای‌ست که شنونده تصور می‌کند این مرحوم پایور است که می‌نوازد. در این آثار اصالت موسیقی همچنان به طور کامل حفظ شده است. وی همچنین افزود که این قطعات باید برطرف‌کننده‌ی نیاز مردم در رسانه‌های مختلف همچون رادیو و تلویزیون باشد. رضا مهدوی به این مهم اشاره کرد که از آن جا که موسیقی کلاسیک در هر جای دنیا هویت واقعی آن مملکت را حفظ می‌کند در نتیجه ما به این سبک از موسیقی در کشورمان نیازمندیم. ما همچنان می‌بینیم  که علی‌رغم موسیقی پاپ و وارداتی، در کلاس‌های موسیقی شاگردان مستعدی هستند که موسیقی کلاسیک می‌آموزند. در آخر آقای مهدوی به این نکته اشاره کرد که سیاوش آریامنش با ازخودگذشتگی فراوان و به خاطر عشق به استادش، با اجرای دقیق آثار وی به ایشان ادای دین کرده است.

در ادامه‌ی مراسم سوسن دهلوی از زحمات آقای آریامنش تشکر کرد و گفت که اجرای ایشان یاد استاد پایور را زنده کرده و شب به یاد ماندنی را رقم زده است.

در ادامه پیمان آذرمینا نیز همانند سخنرانان قبلی از رنگ و بوی موسیقی استاد پایور سخن گفت. این که چگونه موسیقی استاد پایور جلوتراز زمان خود بوده و همچنان تازگی خود را حفظ کرده است. پیمان آذرمینا در پایان سخنان خود گفت تنها از چنین سنگ بسترهایی می‌توان بنای رفیع به پا کرد.

در پایان عباس رضیئی ضمن تقدیر از آقای آریامنش به بحث درباره‌ی مقوله‌ی شعر در موسیقی پرداخت. این نکته که چگونه خواننده‌ها بدون توجه به ادبیات شروع به خواندن می‌کنند. در حالی که باید هر بیت حال و هوای متفاوتی برای آن‌ها داشته باشد. همچنین افزود با توجه به تحولاتی که در سبک شعر داریم وقتی از سبک حافظ و مولانا به سبک نیما می‌رسیم این تحول سبکی شعر نیز باید وارد موسیقی کلاسیک ما شود.

در آخر عباس رضیئی امیدوار بود مقوله‌ی با اهمیتی چون، به روز رسانی شعر در موسیقی، که نیاز مهم هر دوره‌ای نیز هست، در بستر موسیقی معاصر رشد کند.